Αποδυτηριάκιας: Χατζάρι χωμένο στα πούπουλα (Έλληνες και Τούρκοι)

Αποδυτηριάκιας
«Φίλαθλος», 5-9-1999

Βοήθεια.

Δεν αντέχω άλλο.

Βοήθεια. Δεν μπορώ άλλη ελληνοτουρκική φιλία. Αμάν, πια. Πού στο διάολο θα πάει αυτή η κατάσταση; Δεν προλαβαίνεις να ανοίξεις τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα και δέχεσαι μια τρομακτική επίθεση ανθρωπιάς και αλληλεγγύης και του κώλου τα εννιάμερα.

Φθάνει πια.

Αυτός ο καταραμένος και αξόρκιστος σεισμός που έγινε στη φίλη Τουρκία τελικά δεν σακάτεψε μόνον τους αδελφούς Τούρκους. Μας έχει ξεπατώσει, μας έχει τρελάνει, μας έχει τσακίσει τα νεύρα κι εμάς που ξέρουμε και καταλαβαίνουμε κάποια πραγματάκια.

Πού θα πάει αυτή η ιστορία. Και το λέω αυτό διότι είναι ολοφάνερο ότι κάποιοι βρήκαν δουλειά και παίζουν πονηρά τον σεισμό που γι' αυτούς αποδείχθηκε ευλογημένος.

Μέχρι και ο Μπατατούδης μπήκε στο κόλπο και ο ΠΑΟΚ έκανε φιλικό με τη Γαλατά Σεράι. Φοβερά πράγματα, κύριε, θα τρελαθούμε τελείως. Να σου προκύψει φιλάνθρωπος και ο Γιδόπουλος που κι αυτός, λέει, συγκινήθηκε από το δράμα των γειτόνων μας.

Τι πράγματα είναι αυτά, ρε; Ο Τούρκος να είναι ο μέγας εχθρός της Ελλάδος, ο Τούρκος να αποτελεί την μεγαλύτερη απειλή της χώρας, ο ελληνικός στρατός να είναι κτισμένος και οργανωμένος από το φόβο του Τούρκου και να μου βγαίνουν όλοι να μου πουλάνε ελληνοτουρκική φιλία.

Έλεος, ρε.

Για σιγά. Ποιος είναι ο αντίπαλος του ΠΑΟΚ; Ο Άρης. Πώς θα τους φαινόταν στους παοκτσήδες αν ο Μπατατούδης έδινε λεφτά, παίκτες και δεν ξέρω τι άλλο στον Άρη; Πλάκα κάνουμε, ρε; Η, θα μου πουν ότι άλλο αθλητισμός, άλλο ποδόσφαιρο κι άλλο ανθρωπιά. Αυτά είναι σάπια και όποιος τα λέει θέλει γιαούρτωμα.

Λοιπόν. Αυτή η ιστορία μετά τον σεισμό στην Τουρκία έχει παρατραβήξει. Έχει ξεπεράσει τα όρια. Και να σου πω και το άλλο; Δεν είναι ότι ο Τούρκος είναι ο εχθρός. Δεν είναι ότι έχεις την αγωνία μήπως ένα ωραίο αιγαιοπελαγίτικο σούρουπο ακούσεις την είδηση πως μπουκάρησαν οι Τούρκοι. Κι αυτό δεν είναι σεισμός. Διότι τον σεισμό και την έκρηξη του ηφαιστείου δεν μπορείς να την προβλέψεις. Ενώ είναι μέσα στο πρόγραμμα να στην κάνει ο Τούρκος. Μ' αυτό το φόβο γεννιέσαι και μεγαλώνεις στην Ελλάδα. Και, βέβαια, μόνον ωφελημένοι είναι οι Τούρκοι που καλλιεργούν αυτό το ψυχρό κλίμα, για να μη το πω φιλοπολεμικό κλίμα με την Ελλάδα. Λέω, λοιπόν, ότι δεν είναι μόνον ότι οι Τούρκοι είναι ο εχθρός, αλλά είναι και το άλλο, ρε γαμώτο. Είναι, δηλαδή, ότι εσύ σαν Έλληνας, σαν πολιτισμός, σαν ράτσα, σαν φάτσα, δεν έχεις καμμιά σχέση με τον Τούρκο. Πώς θα το κάνουμε, δηλαδή. Ίδιος, ρε, είναι ο Άγγλος και ο Πακιστανός; Ή ο Σουηδός και ο Αλβανός; Μη σαλτάρουμε εντελώς ρε παιδιά. Διότι προς τα εκεί πάει η δουλειά μ' αυτόν τον κωλοσεισμό στην Τουρκία. Να παραφρονήσουμε.

Για να το προχωρήσουμε, λοιπόν, το ποταμάκι, άλλο πράμα ο Έλληνας κι άλλο ο Τούρκος. Μπορεί να είμαστε γείτονες, μπορεί να μας χωρίζει μια θάλασσα, μπορεί να είμαστε μαζί στο ΝΑΤΟ, όμως ανήκουμε σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Εγώ είμαι ο Έλληνας, εγώ είμαι ο εξωγήινος, αυτός που ήρθε από άλλον πλανήτη, από άλλο σύμπαν και άλλο γαλαξία κι ο Τούρκος ήρθε από τα βάθη της Ασίας, από τις στέπες της Μογγολίας και δεν ξέρω πώς βρέθηκε εκεί, ούτε και μ' ενδιαφέρει να το ψάξω. Λοιπόν.

Τι σχέση έχω εγώ με τον Τούρκο; Εγώ ο Έλληνας έφερα τον πολιτισμό στη γη και ο Τούρκος έφερε τον βαρβαρισμό. Γνωστά πράγματα αυτά. Για ποια ελληνοτουρκική φιλία μου λένε, λοιπόν; Με το φίλο κάνεις παρέα, πίνεις ούζο, παίζεις τάβλι; Πως νοιώθεις φίλος με κάποιον σαν τον Τούρκο που θέλει να σου κόψει τον κώλο; Άσε, ρε.

Να δίνει ο άλλος φαγητό στο σκύλο του δρόμου το καταλαβαίνω. Και στην αδέσποτη γάτα. Ούτε, όμως, από το σκύλο, ούτε από τη γάτα κινδυνεύει ο φιλόζωος. Από τον Τούρκο κινδυνεύεις, όμως. Άρα; Μήπως μ' αυτή την ιστορία του σεισμού βρήκαν την ευκαιρία να το παίξουν φίλοι οι Έλληνες διότι κλάνουν μαλλί με τον Τούρκο και θέλουν να τον καλοπιάσουν; Γιατί να μην παίζει κι αυτό το σενάριο. Όλα σήμερα μπορεί ο άλλος να στα παρεξηγήσει.

Γυρίζω σελίδα. Το τεντώνω το σεντόνι και το πιάνω και από την άλλη άκρη. Είσαι μαλάκας, αποδυτηριάκια. Εγώ σου μιλάω, αποδυτηριάκια. Ποιος; Εγώ ο αποδυτηριάκιας. Ποιος είπε ότι δεν μιλάω στον εαυτό μου; Πολύ καλά κάνουν, μαλάκα αποδυτηριάκια, όλοι αυτοί που άπλωσαν χέρι βοηθείας και φιλίας και ανθρωπιάς στον Τούρκο τώρα με τον σεισμό. Και πολύ σωστά πρώτοι οι Έλληνες είναι αυτοί που είχαν υποχρέωση να συμπαρασταθούν στην πράξη για το κακό που βρήκε την Τουρκία με τον σεισμό. Μιλάμε πολύ σοβαρά τώρα. Πάρα πολύ σοβαρά. Ιστορικό χρέος έχεις σαν ελληνική φυλή να βοηθήσεις τον Τούρκο σε μια δύσκολη στιγμή.

Τι είναι ο Τούρκος για την Ελλάδα και τον ελληνισμό; Ο ελευθερωτής της Ελλάδος είναι ο Τούρκος. Αποδυτηριάκια διαβάζεις, κύριε μαλάκα μου, και τώρα δεν απευθύνομαι στον εαυτό μου. Λοιπόν. Αυτό που σου λέω. Δεν είναι δυνατόν ο αποδυτηριάκιας να μην αναγνωρίσει το ιστορικό χρέος απέναντι στον Τούρκο και την ευλογημένη κατάκτηση του τετρακόσα χρόνια.

Έτσι είναι. Ευτυχώς που την Ελλάδα την είχε σκλαβώσει ο μαλάκας ο Τούρκος. Ο απολίτιστος, ο άξεστος, ο βάρβαρος Ασιάτης Τούρκος. Μιλάμε πολύ σοβαρά τώρα. Ποτέ άλλοτε ο αποδυτηριάκιας δεν μίλησε τόσο σοβαρά.

Ερωτώ: θα υπήρχε καμμιά Ελλάδα σήμερα αν, αντί για τον μαλάκα τον Τούρκο, σας είχε κατακτήσει τέσσερις αιώνες κάποια πουτάνα Γερμανία, κάποια άλλη γερμανοειδής πόρνη Αυστρία ή, η άλλη καριόλα η Αγγλία; Οχι μόνον δεν θα υπήρχες στο χάρτη, κύριε μαλάκα μου, αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι θα είχε εξαφανιστεί ο πολιτισμός σου.

Και όταν θα είχε εξαφανιστεί ο πολιτισμός σου εννοώ ότι θα είχαν καταργήσει την πατρότητα του αρχαιοελληνικού πολιτισμού από τους Ελληνες. Πήρες χαμπάρι τι σου λέω;

Αυτοί οι πούστηδες οι φράγκοι, οι μεγαλύτεροι εγκληματίες λαών στην ιστορία της ανθρωπότητας, έχουν ισοπεδώσει χώρες κι έχουν λεηλατήσει κόσμο και κοσμάκη. Τι να λέμε τώρα και τι να πρωτοθυμηθούμε.

Μερικά πράγματα, μάλιστα, δεν μπορούν παρά να τα παραδεχθούν και οι ίδιοι. Ποιοι τα έκαναν τα μεγαλύτερα εγκλήματα; Μήπως οι ινδιάνοι και οι άγριες φυλές της ζούγκλας; Ασε, ρε.

Μ' έναν δυτικοευρωπαίο δυνάστη επάνω από το κεφάλι του ο Ελληνας θα είχε αλλοιωθεί. Αυτό που σου λέω. Κάτω από τη μπότα του Γερμανού π.χ. ο Ελληνας θα είχε αλλάξει και δεν θα ήταν αυτός που είναι. Το ίδιο κάτω από το ξίφος του Εγγλέζου. Με το χατζάρι του Τούρκου ο Ελληνας τα πήγε μια χαρά. Ετσι είναι. Με τον απολίτιστο, τον αστοιχείωτο τον Τούρκο ο Ελληνας κατάφερε και διατήρησε την ιστορική του ταυτότητα. Και τη θρησκεία του, και τη γλώσσα του. Τι άλλο θέλει ένας λαός για να συνεχίσει να είναι αυτός που ήταν; Μη του πειράξεις τη γλώσσα πρώτα και μετά την θρησκεία.

Τι ήταν ο Τούρκος που μπήκε στην Ελλάδα; Που κατέλαβε το Βυζάντιο. Ενας στρατιώτης ήταν ο Τούρκος που πάτησε τα χώματα σου, όμως ούτε τον πονηρό σου παράστησε, ούτε τον ξύπνιο βλάχο. Τι σου είπε ο Τούρκος όταν σε κατέκτησε; Εσύ, Ελληνα, είσαι ο γιατρός, εσύ, Ελληνα, είσαι ο αρχιτέκτων, εσύ, Ελληνα, είσαι ο νομομαθής, ο πολιτικός, ο διπλωμάτης, ο οικοδόμος, ο τεχνίτης. Εγώ, σου είπε ο Τούρκος, δεν ξέρω τίποτα παρά μόνον να καβαλάω άλογα και κώλους.

Τετρακόσα χρόνια δεν τον πείραξε τον Ελληνα ο Τούρκος, δηλαδή ένας λαός που δεν ήξερε από θέατρο, από μουσική, από τέχνες και από επιστήμες. Δεν μ' ενδιαφέρουν αυτά τα πράγματα, σου λέει ο Τούρκος. Αυτά ανέλαβε τα εσύ, κύριε Ελληνα, κι εσύ ασχολήσου με τη ναυτιλία, με το εμπόριο και φέρνε μου λεφτά να με συντηρείς. Γεννημένος νταβατζής ο Τούρκος, σου λέει. Εγώ δεν ανακατεύομαι για το αν θα πουλήσεις τις ελιές μ' αυτή τη τιμή κι όχι με την άλλη, ούτε θα σου πω να κτίσεις εκεί κι όχι παραεκεί την εκκλησία σου.

Αυτός ήταν ο Τούρκος. Κάνε ό,τι γουστάρεις, Ελληνα, μόνο μη μου τα ζαλίζεις. Ασχολήσου με τις μπίζνες, εμένα δεν μ' ενδιαφέρει η κονόμα παρά μόνο να πηδάω γυναίκες και ενίοτε άνδρες. Μόνο που θα μου πληρώνεις το φόρο, κύριε Ελληνα, θα μου στέλνεις κανένα λάδι, καμμιά μαστίχα, διότι πώς αλλοιώς θα δικαιολογείται το οφιτσιλίκι μου και το μπεϊλίκι μου.

Πήρες χαμπάρι; Τι να περιμένεις από τον φουκαρά τον Τούρκο που το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να του ρίχνεις το μπαξίσι του. Ο Αλή Πασάς ήταν το αφεντικό, ο καπετάν γαμάω και σ' όλα, μα σ' όλα τα θέματα του κράτους έκαναν κουμάντο οι Ελληνες. Υπουργοί Ελληνες, γραμματικοί Ελληνες, στρατιωτικοί Ελληνες. Μιλάμε σοβαρά τώρα. Μιλάμε την πραγματικότητα. Ούτε πλάκα κάνουμε, ούτε υπερβολές γράφουμε.

Να είχες κατακτητή τον Γερμανό; Η, τον Άγγλο; Παναγία, βόηθα θα έλεγες και δεν θα ήταν μια κουβέντα αυτή. Θα την εννοούσες βαθειά χωμένη στο πετσί σου αυτή την κουβέντα όταν θα έλεγες Παναγιά και Χριστέ, βόηθα. Διότι δεν είναι ότι θα σ' είχε στο ένα πόδι ο Ευρωπαίος σαν κατακτητής. Είναι πως ό,τι θα έκανες εσύ ο κατακτημένος Ελληνας, για το παραμικρό, ρε παιδί μου, θα ζητούσες άδεια από τον φράγκο, ο οποίος θα σου είχε βγάλει νόμους, άσε που θα σου απαγόρευε π.χ. να πουλάς πιπέρι διότι αυτό θα επιτρεπόταν μόνον στον Αρμένη ή, να μην πουλάς τσάι διότι αυτό θα είχε παραχωρηθεί στον εβραίο.

Τέτοιες πολιτικές ο Τούρκος δεν τις ήξερε, ούτε τις ήθελε και δεν τον ενδιέφεραν. Ουδεμία σχέση ο γραφικός ηγεμονισμός και η αραλίδικη μονοκρατορία του Τούρκου με την συντριπτική και στυγνή δικτατορία που θα σου είχε επιβάλλει ο δυτικοευρωπαίος. Και, επαναλαμβάνω, ότι θα σ' είχε ισοπεδώσει εκ θεμελίων, θα σ' είχε αφανίσει, θα σ' είχε στείλει αδιάβαστο.

Την ξέσκισαν την Ουγγαρία οι Αυστριακοί, όπως τους Λομβαρδούς της βόρειας Ιταλίας. Τα πογκρόμ οι Πρώσοι στην Ολλανδία. Τι να λέμε τώρα. Και τι να πρωτοξύσεις από την Ιστορία. Άσε τα άλλα τα καθάρματα τους Ρώσους, το τι μαχαίρι, το τι λεπίδι έριξαν στους Τατάρους, στους Κοζάκους, στους Εσθονούς και άλλους. Τίποτα δεν έμενε όρθιο όπου έβαζαν το πόδι τους οι Ρώσοι.

Ο Τούρκος τι σου έκανε; Κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη και ο Μωάμεθ είχε δώσει εντολή να μην πειραχτεί ούτε κοτέτσι. Μήπως πείραξαν έστω ένα τούβλο στην Θεσσαλονίκη όταν την κατέλαβαν μετά από τρεις πολιορκίες; Τίποτα δεν πειράξανε.

Για έλα, όμως, στην άλλη όχθη να δεις τι έχουν κάνει οι άσπροι. Οδοστρωτήρας στο Ζάγκρεμπ οι Αυστριακοί, δεν άφησαν πέτρα πάνω στην πέτρα οι Πρώσοι στο Ρότερνταμ.

Ο φουκαράς ο Τούρκος τι σου έκανε; Πού σε πείραξε; Πουθενά. Και δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Με Τούρκο είχες να κάνεις. Μ' έναν ραχάτη, μ' ένα τεμπελόσκυλο. Με τον πολιτισμό της καρέκλας είχες να κάνεις. Ποιας καρέκλας; Στο μαξιλάρι την έβγαζε ο μάγκας ο Τούρκος. Ξαπλωμένος. Αραχτός. Μη μ' ενοχλείς, σου έλεγε. Μη μου την σπας. Μη μου ζητάς τίποτα. Μη με υποχρώνεις, άπιστε γκιαούρη, να κουνηθώ, μη μου χαλάσεις το ραχάτι μου. Μέχρι και το γιογιό που έχεζαν οι Τούρκοι το είχαν δίπλα τους. Μαγκιά. Γιατί, σου λέει ο Τούρκος, να σηκωθώ απ' εδώ που βρίσκομαι ανάμεσα στα πούπουλα και τα μετάξια μου, και τα πανάκριβα χαλιά μου, χωμένος μέσα στις στρωματάρες μου και να πάω στο άλλο δωμάτιο για να βρω την τρύπα της τουαλέτας και να κάνω την ανάγκη μου. Τι μαλακία είναι αυτή; Και επειδή ο Τούρκος δεν ήξερε από αθλητισμό, έκανε με το χέσιμο την καλύτερη και την πιο φυσική προπόνηση. Ο μαλάκας ο πολιτισμένος ο Ευρωπαίος πάει και στήνει τον κώλο του πάνω στη λεκάνη για να αδειάσει, όμως χωρίς τη συμμετοχή των ποδιών στη διαδικασία του χεσίματος δεν γίνεται το τέλειο και το απόλυτο άδειασμα του εντέρου. Ο απολίτιστος Τούρκος πάει και κάθεται πάνω στα πόδια του και μαζί με το χέσιμο κάνει και την πιο φυσική εξάσκηση του κορμιού του. Διότι με την σωστή τοποθέτηση του σώματος όταν ο Τούρκος κάνει την ανάγκη του βάζει σε λειτουργία όλο το σύστημα του οργανισμού. Τέλος πάντων, άλλο ήταν το θέμα μας κι αν το έφθασα μέχρι την τουαλέτα το έκανα για να σου πω ότι ο Ελληνας δεν μπορούσε να κινδυνεύσει πολιτιστικά από έναν λαό που το μόνο σωστό που ξέρει να κάνει και το μόνο που τον ενδιαφέρει ήταν να χέζει φυσιολογικά.

Ο Αποδυτηριάκιας