Ηλίας Μπαζίνας
«Φίλαθλος», 1997
[...] Ο Μαραθώνιος είναι ένας ΥΜΝΟΣ προς την Ελλάδα. Οι ρίζες του βρίσκονται σε γεγονότα που ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Για το καλύτερο Η ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ, αν είσαστε αυτής της σχολής σκέψης, η Ελλάδα σταμάτησε την ΑΝΑΤΟΛΗ, με τα όποια καλά και κακά της, και έβαλε τα όρια του ΦΥΤΩΡΙΟΥ, μέσα στο οποίο η ΙΔΙΑ έσπειρε τον ΔΥΤΙΚΟ πολιτισμό, ο οποίος είναι ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ του πλανήτη και της Ιστορίας. Η διαίρεση ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση είναι κοσμογονικά ουσιαστική, η γεφύρωσή της δεν πλησιάζει καν να επιτευχθή και είναι εξ ολοκλήρου αποτέλεσμα της αντίστασης της Ελλάδας τον 5ο π.Χ. αιώνα. Οι Έλληνες τότε δεν... "ψήφισαν Δύση". Απλά ζούσαν με την απλή και θεμελιακή αξία "εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης". Η αντίστασή τους βασίσθηκε πάνω στην ΕΞΩΓΗΙΝΗ, κυριολεκτικά "ΚΤΗΝΩΔΗ" για τα σημερινά δεδομένα, σωματική επάρκεια μιας φυλής ΑΝΩΤΕΡΗΣ από τις σημερινές, αφού η ίδια εξαρτούσε την επιβίωσή της από συνθήκες αδιανόητες για τον σημερινό άνθρωπο.
Ούτε ήταν οι διάφοροι "Καιάδες" ηθελημένοι ή εν τοις πράγμασι (λόγω μη επιβίωσης των αδυνάτων) αποτέλεσμα κάποιας δήθεν "βαρβαρότητας". Ήταν προϊόν σκληρότατης ανάγκης, που την γεννούσε η έμμονη ιδέα της πάση θυσία προάσπισης κάποιων πολιτιστικών αγαθών, που ΜΟΝΟ οι Έλληνες κατανοούσαν την ιερότητά τους. Άρα, μόνον εκείνοι είχαν ορισθεί - από την ίδια τη Φύση, αν θέλετε - ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ των αγαθών αυτών που η εγκατάλειψή τους στην τύχη τους ΔΕΝ περιλαμβανόταν καν στη σκέψη των ανθρώπων εκείνων. Δεν υπήρχε καν ως επιλογή. Και αυτή είναι η σημαντικότερη διαφορά των αρχαίων Ελλήνων από τους σημερινούς ανθρώπους, ακόμα και από τους περισσότερους ΕΛΛΗΝΕΣ.
Όση όμως άκαμπτη αποφασιστικότητα και αν είχαν οι άνθρωποι εκείνοι, όσο υψηλό φρόνημα και αν τους ενέπνεε, η μοίρα τους θα ήταν προδιαγεγραμμένη αν δεν διέθεταν την επάρκεια των σωματικών δυνάμεων, με τις οποίες υλοποιούσαν τις αποφάσεις του πνεύματος, την "του σώματος οξύτητα" κατά τον Πλάτωνα. Για τους αρχαίους Έλληνες "το μεν πνεύμα πρόθυμο η δε σαρξ ασθενής" δεν είχε εφαρμογή. Για να το πω απλά, οι Έλληνες εκείνοι ήταν πραγματικά ΘΗΡΙΑ, τέρατα σωματικών δυνάμεων, τις οποίες καλλιεργούσαν μέσα στα πλαίσια μιας παιδείας απίστευτα απαιτητικής.
«Φίλαθλος», 1997
[...] Ο Μαραθώνιος είναι ένας ΥΜΝΟΣ προς την Ελλάδα. Οι ρίζες του βρίσκονται σε γεγονότα που ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Για το καλύτερο Η ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ, αν είσαστε αυτής της σχολής σκέψης, η Ελλάδα σταμάτησε την ΑΝΑΤΟΛΗ, με τα όποια καλά και κακά της, και έβαλε τα όρια του ΦΥΤΩΡΙΟΥ, μέσα στο οποίο η ΙΔΙΑ έσπειρε τον ΔΥΤΙΚΟ πολιτισμό, ο οποίος είναι ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ του πλανήτη και της Ιστορίας. Η διαίρεση ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση είναι κοσμογονικά ουσιαστική, η γεφύρωσή της δεν πλησιάζει καν να επιτευχθή και είναι εξ ολοκλήρου αποτέλεσμα της αντίστασης της Ελλάδας τον 5ο π.Χ. αιώνα. Οι Έλληνες τότε δεν... "ψήφισαν Δύση". Απλά ζούσαν με την απλή και θεμελιακή αξία "εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης". Η αντίστασή τους βασίσθηκε πάνω στην ΕΞΩΓΗΙΝΗ, κυριολεκτικά "ΚΤΗΝΩΔΗ" για τα σημερινά δεδομένα, σωματική επάρκεια μιας φυλής ΑΝΩΤΕΡΗΣ από τις σημερινές, αφού η ίδια εξαρτούσε την επιβίωσή της από συνθήκες αδιανόητες για τον σημερινό άνθρωπο.
Ούτε ήταν οι διάφοροι "Καιάδες" ηθελημένοι ή εν τοις πράγμασι (λόγω μη επιβίωσης των αδυνάτων) αποτέλεσμα κάποιας δήθεν "βαρβαρότητας". Ήταν προϊόν σκληρότατης ανάγκης, που την γεννούσε η έμμονη ιδέα της πάση θυσία προάσπισης κάποιων πολιτιστικών αγαθών, που ΜΟΝΟ οι Έλληνες κατανοούσαν την ιερότητά τους. Άρα, μόνον εκείνοι είχαν ορισθεί - από την ίδια τη Φύση, αν θέλετε - ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ των αγαθών αυτών που η εγκατάλειψή τους στην τύχη τους ΔΕΝ περιλαμβανόταν καν στη σκέψη των ανθρώπων εκείνων. Δεν υπήρχε καν ως επιλογή. Και αυτή είναι η σημαντικότερη διαφορά των αρχαίων Ελλήνων από τους σημερινούς ανθρώπους, ακόμα και από τους περισσότερους ΕΛΛΗΝΕΣ.
Όση όμως άκαμπτη αποφασιστικότητα και αν είχαν οι άνθρωποι εκείνοι, όσο υψηλό φρόνημα και αν τους ενέπνεε, η μοίρα τους θα ήταν προδιαγεγραμμένη αν δεν διέθεταν την επάρκεια των σωματικών δυνάμεων, με τις οποίες υλοποιούσαν τις αποφάσεις του πνεύματος, την "του σώματος οξύτητα" κατά τον Πλάτωνα. Για τους αρχαίους Έλληνες "το μεν πνεύμα πρόθυμο η δε σαρξ ασθενής" δεν είχε εφαρμογή. Για να το πω απλά, οι Έλληνες εκείνοι ήταν πραγματικά ΘΗΡΙΑ, τέρατα σωματικών δυνάμεων, τις οποίες καλλιεργούσαν μέσα στα πλαίσια μιας παιδείας απίστευτα απαιτητικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου