Ηλίας Μπαζίνας
«Φίλαθλος», 5-12-1999
Θα έλεγες πως τούτη η δύσκολη εποχή μας ενώνει όλους με μυστικούς δεσμούς, λες και πάνω από τα κόμματα και τα ποδοσφαιρικά και τα άλλα επιφανειακά και επιπόλαια, που υποτίθεται ότι μας βάζουν να τσακωνόμαστε, πλανιέται η ΕΝΤΟΛΗ. Κι άλλες φορές έτυχε να μιλήσω για την εντολή, όσο μπορώ φυσικά να την αντιληφθώ. Λέει περίπου τούτο: ΜΟΝΙΑΣΤΕ, ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ, ΕΡΧΕΤΑΙ ΞΑΝΑ Η ΩΡΑ...
Δεν ξέρω ποια είναι αυτή η ώρα, που έρχεται, τι κάνει και τι θέλει από μας. Ξέρω μόνο ότι θα είναι σπουδαία και τρομερή. Και ότι το υλικό μας πάλι θα δοκιμαστή και πάλι θα αντέξη. Για λογαριασμό και των άλλων, που είναι διαφορετικά πλασμένοι.
... Ο ρόλος του ελληνισμού είναι οικουμενικός. ΟΧΙ κατακτητικός, όχι καταπιεστικός. Αποκαλυπτικός, διαφωτιστικός, ενωτικός.
... αυτά τα άπειρα και θαυμαστά που μάθαμε, που βιώσαμε, που επεξεργασθήκαμε μέσα στους αιώνες, πότε με ηφαιστειακές φλόγες ψυχής και πότε με άφθαστη λειτουργία νου και αισθήσεων ...
... Εμείς όμως δεν «μαζεύουμε» ούτε μπαίνουμε στο πλύσιμο, όσα κι αν περί ημών εύχεται ο κ. Κίσσινγκερ. Εμείς θα τα κρατήσουμε ΟΛΑ ζωντανά και δεν θα αφήσουμε κανέναν να κλέψη, να κρύψη, να θάψη τον πλούτο της οικουμένης. Όταν έλεγα του Καραγιαννίδη ότι θα το κρατήσουμε το μαγαζί άλλες δέκα χιλιάδες χρόνια, εννοούσα και με το ΖΟΡΙ! (άμα λάχη!) Ό,τι κι αν κάνουν. Δεν μας θάβουν εμάς έτσι εύκολα, ούτε εμάς, ούτε το φως, που αναδίνει ο τόπος μας και ο πολιτισμός μας.
Καθώς λοιπόν βρεθήκαμε εκεί, κάτω από τον Ιερό Βράχο ...
...Οι πολλοί Έλληνες έχουν βαθύτατη επίγνωση, έστω και όχι πάντοτε ενσυνείδητη, οτι προέρχονται από αυτοκρατορία. ...
... Θα μου πήτε, ποιοι είμαστε «ΕΜΕΙΣ», που τα κάνουμε όλα αυτά; Και είμαστε τάχα τόσο σπουδαίοι, τόσο μάγκες; Για μένα, το «η κότα ή το αυγό» εδώ δεν έχει εφαρμογή. Προϊόν θαύματος είμαστε κι εμείς, που δεν το κάναμε οι ίδοι. Ο ΤΟΠΟΣ το έκανε! Αυτός εδω ο τόπος γεννάει τα θαύματα.
Ας μην μας παρασύρη λοιπόν κάποια αταίριστη και ξένη προς την ουσία του Έλληνα έπαρση. Ας μη φανταζόμαστε ότι ήρθαμε για να «κυβερνήσουμε τον κόσμο». Δεν είναι η μοίρα και ο προορισμός μας να υποδουλώνουμε αλλά να ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΟΥΜΕ. Να λυτρώνουμε από τα δεσμά του σκοταδιού. Σχεδόν πάντα με δικές μας οδύνες και ωδίνες. Η μοίρα μας είναι η μοίρα του Προμηθέα. Τον Σταυρό τον αγκαλιάσαμε σαν σύμβολο, γιατί καταλάβαμε όσο κανένας το νόημά του.
Κι αυτό που απομένει είναι η ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ. Για την οσιότητα της καταγωγής μας, για την ευγένεια της αποστολής μας. ... Κουβαλάμε μέσα μας το σπόρο της μεγαλωσύνης. Και η γνώση αυτή μας δίνει κουράγιο χωρίς τέλος.
Δεν ξέρω ποια είναι αυτή η ώρα, που έρχεται, τι κάνει και τι θέλει από μας. Ξέρω μόνο ότι θα είναι σπουδαία και τρομερή. Και ότι το υλικό μας πάλι θα δοκιμαστή και πάλι θα αντέξη. Για λογαριασμό και των άλλων, που είναι διαφορετικά πλασμένοι.
... Ο ρόλος του ελληνισμού είναι οικουμενικός. ΟΧΙ κατακτητικός, όχι καταπιεστικός. Αποκαλυπτικός, διαφωτιστικός, ενωτικός.
... αυτά τα άπειρα και θαυμαστά που μάθαμε, που βιώσαμε, που επεξεργασθήκαμε μέσα στους αιώνες, πότε με ηφαιστειακές φλόγες ψυχής και πότε με άφθαστη λειτουργία νου και αισθήσεων ...
... Εμείς όμως δεν «μαζεύουμε» ούτε μπαίνουμε στο πλύσιμο, όσα κι αν περί ημών εύχεται ο κ. Κίσσινγκερ. Εμείς θα τα κρατήσουμε ΟΛΑ ζωντανά και δεν θα αφήσουμε κανέναν να κλέψη, να κρύψη, να θάψη τον πλούτο της οικουμένης. Όταν έλεγα του Καραγιαννίδη ότι θα το κρατήσουμε το μαγαζί άλλες δέκα χιλιάδες χρόνια, εννοούσα και με το ΖΟΡΙ! (άμα λάχη!) Ό,τι κι αν κάνουν. Δεν μας θάβουν εμάς έτσι εύκολα, ούτε εμάς, ούτε το φως, που αναδίνει ο τόπος μας και ο πολιτισμός μας.
Καθώς λοιπόν βρεθήκαμε εκεί, κάτω από τον Ιερό Βράχο ...
...Οι πολλοί Έλληνες έχουν βαθύτατη επίγνωση, έστω και όχι πάντοτε ενσυνείδητη, οτι προέρχονται από αυτοκρατορία. ...
... Θα μου πήτε, ποιοι είμαστε «ΕΜΕΙΣ», που τα κάνουμε όλα αυτά; Και είμαστε τάχα τόσο σπουδαίοι, τόσο μάγκες; Για μένα, το «η κότα ή το αυγό» εδώ δεν έχει εφαρμογή. Προϊόν θαύματος είμαστε κι εμείς, που δεν το κάναμε οι ίδοι. Ο ΤΟΠΟΣ το έκανε! Αυτός εδω ο τόπος γεννάει τα θαύματα.
Ας μην μας παρασύρη λοιπόν κάποια αταίριστη και ξένη προς την ουσία του Έλληνα έπαρση. Ας μη φανταζόμαστε ότι ήρθαμε για να «κυβερνήσουμε τον κόσμο». Δεν είναι η μοίρα και ο προορισμός μας να υποδουλώνουμε αλλά να ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΟΥΜΕ. Να λυτρώνουμε από τα δεσμά του σκοταδιού. Σχεδόν πάντα με δικές μας οδύνες και ωδίνες. Η μοίρα μας είναι η μοίρα του Προμηθέα. Τον Σταυρό τον αγκαλιάσαμε σαν σύμβολο, γιατί καταλάβαμε όσο κανένας το νόημά του.
Κι αυτό που απομένει είναι η ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ. Για την οσιότητα της καταγωγής μας, για την ευγένεια της αποστολής μας. ... Κουβαλάμε μέσα μας το σπόρο της μεγαλωσύνης. Και η γνώση αυτή μας δίνει κουράγιο χωρίς τέλος.
Και το σχόλιο του Νίκου Καραγιαννίδη, το οποίο ανέφερε ο Ηλίας Μπαζίνας
Για την καψούρα της καψούρας
Νίκος Καραγιαννίδης
«Φίλαθλος», 1-12-1999
«Θα το κρατήσουμε ανοικτό το μπουρδέλο άλλες δέκα χιλιάδες χρόνια...» Αυτή είναι η πιο μεγάλη κουβέντα που άκουσα ποτέ για την Ελλάδα...
... Δεν υπάρχει πουθενά αλλού τέτοιο πράμα... Διότι δεν θα βρεις πουθενά αλλού τέτοιο DNA σαν το δικό μας...
... Δεν υπάρχει πουθενά αλλού τέτοιο πράμα... Διότι δεν θα βρεις πουθενά αλλού τέτοιο DNA σαν το δικό μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου